søndag 24. juni 2012

Åge på skråplanet

Det kan visst gå heilt gale
med så mange eg veit om
Slik gjekk det til då Åge
såg at kontoen var tom:

Først tusla han rundt bordet
såg på veggen, såg ut glaset
Kjente på ei merkleg kjensle
av at allting ville rase

Så gjekk han ut på vegen
Ynskte spørje om litt hjelp
Men ingen som han møtte
ville hjelpe slik ein kvelp

Då såg han siste utveg
i eit vindauge på streeten
Der skein sola på eit våpen,
som han tok i siste liten

Med kaldt metall mot magen
og is i alle årer
Leita Åge etter offer
mens han turka vekk to tårer

Til sist han såg ein flokk,
ein familie på tur
Han sneik seg bak eit hjørne
dukka ned og låg på lur

Då dei vandra rett forbi han
spratt han fram og smilte lurt
Gje meg penga, eller livet,
prøvde han å mumle surt


Men alt som kom frå munnen
var litt piping og eit hves
Og aldri har vel ransoffer
sett opp så muntre fjes!

Vår vesle venn, vår Åge
vart heilt raud frå topp til tå
Og aldri meir i byen rundt
han turte ut å gå

No sit han ved eit kjøkkenbord
og stammar nokre ord
Kan eg få kjøttkaker til middagen
Å, ver så snill, då , mor?

(Tekst: Ole Jørgen. Illustrasjon: elev i 8A)

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar